ถ้าเดินออกจากสถานีรถใต้ดินหัวลำโพงด้านทางออกถนนมหาพฤฒาราม
แล้วเลี้ยวซ้าย เดินตามถนนมหาพฤฒารามไปเรื่อยๆ ในวันทำการ จะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศของเมืองใหญ่ที่กำลังงานยุ่ง
ทุกคนมุ่งหน้าไปธุระของตนเอง ฝั่งหนึ่งของถนนสายสั้นๆนี้ เป็นกิจการค้าส่งกระเบื้องปูพื้น
บุผนัง และสุขภัณฑ์ ที่ดำเนินกิจการมานานหลายสิบปี ชื่อร้านค้าที่คุ้นเคยสมัยทำงานอยู่ในธุรกิจนี้
ผุดขึ้นจากความทรงจำอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งภาพร้านในสมัยนั้น
เมื่อเดินผ่านมาอีกครั้ง หลายอย่างเปลี่ยนไป คนเห็นแก่ตัวมาตั้งแผงลอยอยู่เพียงแค่สี่แยก
ต่อจากนั้นมา ถนนหนทางเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาดสะอ้านขึ้นกว่าเก่า
ริมคลองผดุงกรุงเกษมฝั่งตรงข้ามถนน
ก็ปูทางเท้าไว้เรียบร้อยดี มีราวสเตนเลสกันคนรุกล้ำเขตคลอง
คนไร้บ้านสองสามคนใช้ทางเท้าเป็นที่พักพิง พวกเขาดูเหมือนพักแถวนั้นกันนานมาแล้ว
ไม่ได้เร่ร่อนไปไหน พวกเขาอาจจะเป็นผู้ใช้แรงงานฝั่งตรงข้ามคลองก็ได้ ที่ฝั่งตรงข้ามคลองนั้นเป็นย่านค้าส่งที่เคยเป็นศูนย์กระจายสินค้าสำคัญแห่งหนึ่งของกรุงเทพ
เมื่อก่อนนี้มีสะพานโค้งสูงมาก จนผู้ขับรถข้ามสะพานต้องชะลอความเร็ว ชื่อว่า
“สะพานนี้จงสวัสดี” ตอนนี้ได้รับการปรับให้ราบลงแล้ว ต้นไม้ใหญ่น้อยริมคลอง
แผ่กิ่งก้านสาขาร่มครึ้มจนแดดส่องเกือบไม่ถึงพื้นน้ำ โกดังสินค้าเก่าแก่
สถาปัตยกรรมที่บ่งบอกยุคสมัยทรุดโทรมลง แต่ยังคงทำหน้าที่เดิมของมัน
อาคารพักอาศัยโย้เย้จวนพัง บอกเล่าเรื่องราวของผู้อยู่อาศัยได้ชัดเจน
โลกยังคงละไม แต่โลกสองฝั่งคลองหมุนไปด้วยความเร็วที่ไม่เท่ากัน