หมี่สามคำ

นี่คือภาพหมี่กะทิของร้าน Met Café (https://www.facebook.com/metcafebkk/) ที่เพื่อนเก็บไว้ให้... มีสามคำถ้วน... เพราะนัดทานกลางวันแล้วเราไปถึงบ่ายกว่า...

พอไปถึง นางก็กุลีกุจอ ตักน้ำกะทิราดหมี่ บีบมะนาว วางผักประดับให้อย่างสวยงามพร้อมกับบอกว่า “นี่เก็บไว้ให้จริงๆนะพี่ ไม่ใช่เหลือ”... ข่ะ...

แล้วก็พูดคุยถามทุกข์สุขกัน พร้อมกับขอโทษที่ไม่ได้ไปงานเผาศพคุณแม่ของนางเมื่อเร็วๆนี้... ก่อนเสียชีวิต คุณแม่ป่วยมานาน อายุก็มากแล้ว ลูกหลานจึงไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการจากไปอย่างกะทันหันมากนัก แม้จะโศกเศร้าเสียใจตามธรรมดานางก็ยังมีอารมณ์ขันพอที่จะเอามงกุฎกระดาษสวมศีรษะให้คุณแม่ตอนรดน้ำ เพราะคุณแม่เป็นคนดี ต้องไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์แน่นอน แถมไพ่หนึ่งสำรับ สำหรับรัมมี่ เกมโปรดของคุณแม่กับผองเพื่อนนางฟ้า... ส่วนเพลงที่แตรวงบรรเลงส่งคุณแม่ในวันเผาน่ะหรือ นางเดินไปบอกแตรวงว่า เพลงนางนอนอะไรมันเศร้าโศกเกินไป แม่พี่เป็นคนสนุกสนานร่าเริง เล่นเพลงให้ครึกครื้นหน่อย... จัดให้ตามใจเจ้าภาพขอรับ... แตรวงเปลี่ยนเพลงเป็น “สามสิบยังแจ๋ว” ทันที...

หลังจากหมี่กะทิใส่เนื้อปูแสนอร่อยจำนวนสามคำหมดไปแล้ว เพื่อนคนอื่นก็เลื่อนหอยแมงภู่อบซอสไวน์ขาวที่มีหอยเหลืออยู่ห้าตัวมาให้ พร้อมสั่งขนมปังอบร้อนๆมาให้หนึ่งก้อน ให้จิ้มน้ำซอสหอย... แค่นั้นก็อร่อยนะ... นี่ไม่นับขนมและไอสครีมที่ทางร้านทำเองเกือบทั้งหมด ด้วยวัตถุดิบชั้นดี 

เมื่อถึงเวลาแยกย้าย เราก็ส่งบัตรจอดรถของโรงพยาบาลฝั่งตรงข้ามให้น้องบริกรช่วยปั๊มตราให้หน่อย แต่เขาหมดสัญญาไปแล้ว ปั๊มไม่ได้ ต้องเสียค่าที่จอด เพื่อนผู้แสนดีทั้งแก๊งค์ยังรวบรวมค่าที่จอดรถมาสมทบทุนซะอีก ทำเอารู้สึกว่าหมี่กะทิสามคำนี้ช่างอร่อยจริงๆ