ได้เคยอ่านบทความหรือบล็อกที่คนเขาไปชิมอาหารตามที่ต่างๆมาก็เยอะแล้ว เห็นที่เขาติรสชาดอาหารนั้นมีน้อยมาก จริงๆนะ ส่วนใหญ่คนที่เขียนชวนชิมก็หาอะไรมาชมเข้า (จนได้) สักอย่าง เหมือนเป็นธรรมเนียม แต่ถ้าอาหารจานไหนไม่ได้ระดับจริงๆ คนไปชิมก็จะเลี่ยงไปว่า ไม่ชอบรสแบบนี้ หรือไม่งั้นก็ไม่เขียนถึงเอาเสียเลย คงกลัวทางร้านเขาจะเสียใจมั้ง หรือคนชิมอาจจะคิดว่าการไปพูดว่าอาหารจานไหนไม่อร่อย จะทำให้คนไม่เข้าร้านนั้น และจะทำให้ธุรกิจของร้านไม่ดี เลยไม่อยากทำ อันที่จริงแล้วถ้าร้านอาหารร้านหนึ่งเปิดกิจการมาได้นานเกินปีขึ้นไป ก็ย่อมมีทั้งจานอร่อยเด็ด เป็นเมนูขึ้นชื่อของทางร้าน และจานที่รสออกธรรมดา เหมือนหาได้ทั่วไป หรืออาจมีบางจาน ที่รสยังไม่เข้าขั้น ปะปนกันอยู่ ร้านไหนทำอาหารรสไม่ดี ถ้าไม่ได้ตั้งอยู่ในทำเลที่หาผู้เคราะห์ร้ายง่ายมากๆ ต่อให้โหมโฆษณาขนาดไหน ก็จะปิดไปตั้งแต่เปิดมายังไม่ถึงปี ซึ่งเราก็ไม่ต้องไปชิมอยู่แล้วจ้ะ
ร้านนี้อยู่ริมอ่างเก็บน้ำลำพระเพลิง ขับรถไปตามถนนที่วนรอบอ่างเก็บน้ำ ก็คงเจอเข้าจนได้ ถ้าสนใจไปทานอาหารร้านนี้ สิ่งแรกที่ต้องทำ ก็คือการหาอ่างเก็บน้ำให้เจอเสียก่อน เพราะน้ำในอ่างแห้งจนดูไม่ออกแล้วว่าเป็นอ่างเก็บน้ำ ดูเหมือนพื้นที่ว่างโล่ง มีหญ้าขึ้นรกเท่านั้นเอง ต่อไป ปลาเขื่อนทอดซึ่งเป็นอาหารจานเด็ดของร้านนี้ อาจจะมาจากเขื่อนอื่นก็เป็นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น